Szczaw jest rośliną dziko rosnącą w całej Europie aż po Islandię i w Azji Zachodniej. W Polsce jest pospolita roślina, rosnącą na łąkach i w rowach. Jest byliną o wrzecionowatym, mięsistym korzeniu palowym. Początkowo łodyga jest skrócona i wyrasta z niej rozeta liści z wyraźnymi ogonkami. Blaszki liściowe szczawiu są mięsiste, o kształcie wydłużonym, lancetowatym lub strzałkowanym i barwie zielonej, zielonoszarej lub niebieskozielonej. W późniejszym okresie łodyga wydłuża się w pęd kwiatostanowy wysokości 30—100 cm. Roślina jest uprawiana ze względu na walory smakowe i użytkowana głównie do przyrządzania zup i sosów. Liście szezawiu zwyczajnego i żółtego zawierają dużo białka i są bogatym źródłem żelaza.
Szczaw zwyczajny