Rzepa

Rzepa pochodzi od dziko rosnącej Brassica campestris L. która była szeroko rozpowszechniona w Europie, Azji i Afryce Północnej. W czasach starożytnych jak i średniowieczu odgrywała bardzo dużą rolę w wyżywieniu ludności i zwierząt domowych. Do czasu wprowadzenia i rozpowszechnienia ziemniaków. Uprawiano ja w masowych ilościach do początku XIX wieku w Polsce rzepę jadano już w XV w. Rzepa jest rośliną dwuletnią, liscie są okrągłe, sercowate, długie, omszałe i tworzą rozetę. W pierwszym roku w zgrubieniu gromadzą się materiały jak u rzodkwi i rzodkiewki. Kształty korzenia spichrzowego bywają różne: kuliste, owalne, spłaszczone lub wydłużone. Miąższ jest biały lub żółty, soczysty, przy czym  żółty odznacza się większą zawartością suchej masy. W drugim roku rzepa wydaje pęd kwiatostanowy długości 50-80cm u odmian wczesnych i 150-200cm u odmian późnych. Kwiaty są w kolorze pomarańczowym lub żółtym i są obcopylne, zapylane przez owady.