Melon

Melon pochodzi z Azji południowo-zachodniej (Mała Azja, Iran, Afganistan) gdzie od dawna był szeroko rozpowszechnioną rośliną uprawną. Jeszcze w czasach starożytnych przedostał się do Egiptu i Grecji i na Półwysep Apeniński. W innych krajach Europy w tym w Polsce melony pojawiły się dopiero w późnym średniowieczu przywiezione przez misjonarzy. Były uprawiane w klasztorach a później przez ziemiaństwo. Melon jest rośliną roczną, system korzeniowy melona składa się z korzenia głównego i licznych silnych korzeni bocznych rozprzestrzeniających się szeroko w poziomie. Początkowo melon tworzy małą, sztywną roślinę w miarę wzrostu wydłużają się międzywęźla i owłosione łodygi wyrastają do znacznych długości nawet do 2 metrów z której wyrastają pędy boczne. Melon jest rośliną rozdzielnopłciową, jednopienną, obcopylną, jednak oprócz kwiatów męskich mogą na tej samej roślinie pojawiać się kwiaty obupłciowe o zdolnym do zapładniania pyłku. Owoce powstałe z samo zapylenia są zwykle gorzej wykształcone. Pierwsze na roślinie pojawiają się kwiaty męskie, których liczba jest znacznie większa na roślinie niż kwiatów żeńskich które pojawiają się dopiero na pędach dalszych rzędów. Kwiaty melona są żółte podobne do kwiatów ogórka, w zapylaniu pośrednią owady. Warunkiem powstania owocu jest zapylenie, nie występuje zjawisko partenokarpii jak u ogórków. Owocem jest zrośnięta z dnem kwiatowym jagoda o kształcie kulistym spłaszczonym, eliptycznym, jajowatym, cylindrycznym i wężowatym.